Ciemność otacza świat. Ogień się zbliża.
Gwiazdy jaśnieją na poszarzałym błękicie.
Z mórz ryby wyskakiwać zaczęły już.
Ustępują miejsca jasnemu posłańcowi.
Uśmiech widnieje na twarzy księżyca.
Gdy jednak zblednie, nastanie kres.
Oplecie Nas wątłość Myśli Złotej istnienia.
Posłanie w Innym DOMU leży świeże.
Wdamy się właśnie tam, gdzie Czekasz.
Dzwonisz powtórnie, na znak zmian.
Ugrzęźliśmy w Magmie, Płynnej Czerwieni.
Bulgocze zgiełk, pustka natomiast otacza.
Utracone nadzieje wszelkie rzek, płyną.
Ścisk w Duszy, zgrzyt w bezmiarze oczywisty.
Ośmielam się prosić, bo wiem. Wysłuchasz Mnie.
Nowo odkryte lądy w przestworzach zawisły,
Poddajesz Mi do uszu szept sprzeniewierzeń.
I trącam Mym losem poprzez czas.
Przez przestrzeń przelatuję w dekoncentrację.
Pomóż Mi wejść w świadomość pełną.
Ja nie wiem. Nie mam pojęcia. Wychodzę!
Przemilczę. Wyjdę. I nową Myśl spłodzę.
Oplotę Nią Siebie, a potem Wszechświat.
Pomogę ludziom z gniewem się uporać,
By nastał Pokój, w Domu starym – Ziemi.
Byśmy się przeprowadzać nie musieli.
To kłopotliwe, tak bez bagażu nagle,
Doświadczeń cennych; wyjść z ciała.
Pamiętaj; najpierw na godność zasłuż,
Potem o zmianę miejsca zamieszkania się staraj.
Błoto jest ziemią i wodą; tak cenne
To są pierwiastki życia nieustannie postępującego
W niedomiar prawd sensu Istnienia Bycia.
Zastanowienie nad treścią, Tobie pozostawiam.
Napisałem od godziny 21-00 do godziny 21-57; 12 lipca 1999 roku; Krzysztof Szufla.
Wiersz w wersji Video Recytacji:
Moja Recytacja: (chwilowo brak)
Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla.
Czytaj moje wiersze na: www.facebook.com/WierszeKrzysztofSzufla
Oficjalna Strona Wierszy: www.wierszekrzysztofszufla.wordpress.com
Polub Stronę, Obserwuj i Czytaj Wiersze. Komentuj i Udostępniaj 😀
